Gisteren naar Satricum geweest, bekende Nederlandse opgraving ca. 100km ten zuiden van Rome, ooit geinitieerd door het Nederlands Instituut. Belangrijke vondst daar is de Lapis Satricanus, twee weken na de start van de opgravingen gevonden, met de oudst bekende Latijnse inscriptie, waarvan overigens de interpretatie erg dubieus is. We zijn er rondgeleid door Marijke Gnade van de UvA, die tegenwoordig de leiding heeft over de opgraving. Daarna waren we uitgenodigd bij de plaatselijke wijnboer, die met de opgraving ‘samenwerkt’. Bij de herintroductie van wijnbouw in het gebied in de jaren 20 en bij het grootschaliger worden ervan in de jaren ’70 ontstond het probleem dat de grond te glooiend was om efficient te werken, men moest dus gaan nivelleren en omdathet bodemarchief daar maar 30 cm onder de grond zit leidde dat natuurlijk tot verstoringen en allerlei narigheid, daarom is men (noodgedwongen) gaan samenwerken, al ging dat in eerste instantie natuurlijk vooral van de archeologen uit. Er gaan verhalen over studenten die letterlijk voor de ploegen zijn gaan staan terwijl de professor de politie haalde om de wijnboer te stoppen met diepploegen. Gelukkig gaat het nu goed, al is zo her en der wel stiekem een heuveltje verdwenen. Maar ja, dat is natuurlijk het probleem in Italie: er is zo veel dat je eigenlijk niets meer kan zonder in conflict te komen met het verdrag van Malta. Overigens was de wijn erg lekker en de lunch niet te versmaden!
Miko Flohr, 17/10/2004