Nou zeg, zo erg als nu heb ik het nog nooit meegemaakt hier. Het is tien voor elf en er is niemand meer te bekennen. We hebben nog niet een keer gezamelijk gegeten. Iedereen leeft volkomen lang elkaar heen en zit maar op z’n kamer. Niet eens in de bieb. Er zijn ook bijna geen studenten nu, daar kan het aan liggen, maar het is wel zaaaaaaaaaai zeg.
Miko Flohr, 14/10/2004