zwanen vs hond

Italiaanse alto’s zijn van drie kilometer te herkennen. Ze hebben veel haar, de mannelijke varianten liefst ongeschoren, te grote kleren van het type tweedehands en, dat is het allerbelangrijkste, een verloederde hond. Je ziet ze op bruggen en in metrostations, in steegjes. Zitten, hangen en wiet roken. Heel menselijk dus.

Slechts zelden vertonen ze zich hier in de Villa Borghese, maar toen ik vanmorgen in het zonnetje (wees gerust, inmiddels regent het weer) naar het DAI liep kwam ik er een tegen bij de vijver. Hondlief was over het hek gesprongen en liep driftig heen en weer langs de waterkant want o o, daar bewoog van alles in het water en daar moest naartoe worden gegaan.

Op twee meter van de kant dreven twee zwanen met wat gansjes en eenden eromheen en de crustie verzekerde me dat ze maar wat bang waren voor zijn cane. Volgens mij viel het wel mee, de zwanen beperkten zich tot wat routineus geblaas richting dat bewegende beest op de oever. Het leek er meer op dat de hond bang was het water in te gaan. Telkens deed hij het toch weer net niet. Pootje erin, pootje er weer uit. Gelijk had hij. Ik had het graag gezien hoor, het gevecht, maar het is er niet van gekomen en ik denk dat dat maar beter is voor de hond en zijn crustie…

Miko Flohr, 14/10/2004

Mw. Journalist

Het is hier dus nu bijna Centenario (eeuwfeest, volgende week) en naar aanleiding daarvan is er veel aandacht voor het KNIR vanuit de Nederlandse pers, er komen allerlei stukjes in dag- en weekbladen en kijkt ook allen het journaal volgende week vrijdag! Nu is hier dus een journaliste van de HP de tijd. Gisteravond hebben we daar wel een aardige discussie mee gehad, het ging er fel aan toe. Wel grappig om van zo iemand te horen hoe het werkt en wat voor beslissingen er worden genomen. Zo vertelde ze een tamelijk pijnlijke anekdote over een fractievoorzitster die zij geinterviewd had; tijdens dat interview hadden beiden een heel pakje malboro opgerookt en dat had die journaliste natuurlijk opgeschreven. Waarop de politica woedend opbelt omdat ze niet ‘rookt in de pers’ en dat die zin eruit moest. Snap ik dan niet, dan moet je het spel toch slim spelen en gewoon niet roken lijkt me toch? Uiteindelijk heeft dan de hoofdredactie de zin eruit gehaald. Het viel me trouwens op hoezeer zij (de journaliste) zich richtte op integriteit van politici en objectiviteit van berichtgeving – ze meent oprecht dat de pers in Nederland geen enkele invloed heeft op het politieke bedrijf. Tja. Ik had toch een andere indruk, en zeker uit de mond van iemand die voor het eerst ‘Mabel’ heeft opgeschreven klinkt dat erg raar. Maar verder was het erg gezellig, zo ontmoet je hier toch altijd maar weer bijzondere mensen van wie je iets kan leren…

Miko Flohr, 13/10/2004

Druilerig

Nou nou, de herfst is hier ingevallen hoor. De hele dag grijs en grauw, te warm voor met een jas en te nat voor zonder. Dus voor jullie daar in Nederland: ik krijg ook mijn deel :D.

Vandaag niet zo’n produktieve dag, dat wil zeggen: ik heb heel hard gewerkt aan mijn voorstel, maar kwam ongeveer een uur geleden tot de conclusie dat dit niet de weg is die ik moet bewandelen en dat ik dus morgen of vanavond vrolijk opnieuw ga beginnen. Ik wilde het veel te theoretisch maken waardoor het allemaal veel te vergezocht ging lijken. Ik ben volgens mij nu goed op weg, het heeft geen zin om heel veel te gaan veranderen. Never change a winning team… Nu ja, dan maar iets droogs aantrekken nu eerst. Tot loggs

Miko Flohr,

Voorstel

Vandaag dan eindelijk met de dagelijkse werkelijkheid begonnen. Er komt weer een ronde aan in Nijmegen en ik ga het (natuurlijk/toch maar) weer proberen en daartoe moet het onderzoeksvoorstel onderhanden genomen worden, d.w.z. opnieuw geschreven. Het dateert uit begin 2003 en is dus redelijk gedateerd: ik heb inmiddels zoveel gewikt en gewogen, gelezen, geschreven en bedacht dat het wel weer eens tijd wordt voor een nieuwe versie. In het engels deze keer. De voorlopige titel is:

‘fullers and the interpretation of ancient urban societies’
A case study in the social aspects of economic activities

Verder niet veel bijzonders gedaan, ditjes en datjes. Nog wel even de nieuwe REM gehaald (ja hij is goed, maar ik schrok wel even in de winkel, want hij is wel echt anders dan de vorige albums, meer zoals in hun begintijd geloof ik) en de laatste Nick Cave (weer eens wat anders, ook leuk, mooie hoes bovendien). Had namelijk met opzet geen CD’s meegenomen omdat ik een beetje uitgeluisterd was en nieuwe muziek wilde leren kennen. Bij deze dus. Nou ja, verder niet veel te melden vandaag. Tot later!

Miko Flohr, 12/10/2004

Pimmie

Ik weet niet of het in Nederland groots onder de aandacht wordt gebracht, maar de verkiezing van de grootste Nederlander Aller Tijden loopt en jawel, Hij is erbij, onze Verlosser Pimmie. Ik ben echt bang dat hij het nog gaat worden ook. Engeland koos de Winnaar van de Tweede Wereldoorlog, Duitsland de Denazificator en Wederopbouwer, Nederland kiest straks waarschijnlijk iemand wiens historische betekenis pas over vijftig jaar kan worden vastgesteld. Je kan elke week stemmen, voor zover ik het begrepen heb, ik heb vandaag op Drees gestemd (het is niet veel soeps wat erbij zit), maar ik roep iedereen op om vooral te gaan stemmen want ik moet er niet aan denken…

www.degrootstenederlander.nl

Miko Flohr,

Weer in Rome

Zo hehe. Dat was een korte nacht en een lange dag. Ik ben al weer dertien uur op en inmiddels gedoucht en wel weer op het Instituut. Zometeen even boodschappen doen en wat zaakjes regelen. Ik heb definitief besloten dat ik vliegen niet leuk vind. Ik zit zo te stressen iedere keer, bah. Maar ja, ik heb soms weinig keuze en aan de andere kant went het ook wel als je het vaker doet.

Nog wat laatste Turkijeervaringen: Gisteravond laat zat ik nog even op het strandje bij het hotel en toen zag ik een heuse vallende ster! Ik was veel te verbouwereerd om een wens te doen maar het paste helemaal in het plaatje met de dolfijnen en de andere bijzondere dingen die ik heb gezien deze week. Grappig is overigens ook hoe makkelijk een vreemde taal vat op je krijgt: ik merkte op dat ik bezig was in het Engels te denken. Really really strange. Vandaag heb ik meer een Duitse dag. Hopelijk morgen weer Italiaans want dat gaat effe houterig zo ineens weer. De hiërarchie is overigens wel duidelijk: als ik moe wordt gaat het Duits als eerste haperen en pas veel later het Engels. Tot logs weer!

Miko Flohr, 11/10/2004

Dolfijntjes!

Vandaag, the day after, hebben we een tochtje naar Samos gemaakt – dat is natuurlijk Griekenland maar ligt hier vlak voor de kust. Om half acht vertrokken en met de boot van acht uur weggevaren uit Kusadasi. Het was echt schitterend weer en we werden onderweg bij vlagen vergezeld door een kleine school dolfijnen – uit het boekje: nu eens half verdwijnend in het water, dan weer spectaculair erbovenuit springend. Echt zeer schitterend. De boottocht duurde een kleine twee uur – we moesten om het eiland heen varen. Aan wal (eerste keer in Griekenland!) eerst een Griekse koffie genuttigd en vervolgens met de bus naar de beroemde Tunnel van Eupalinos – een 1035 meter lange tunnel uit de zesde eeuw voor Christus die aangelegd was om de stad Samos van water te voorzien. Samos was toen eigenlijk met Athene de toonaangevende macht in het Griekse gebied. Het was een nauw gebeuren, je kan er ongeveer honderd meter in lopen. Leuk om te zien hoe zich in de afgelopen 2600 jaar heuse stalacmieten hebben gevormd aan het plafond. (of waren het -tieten?).

Daarna naar het grote Heraion geweest – een enorm heiligdom 6 km buiten de stad aan de oevers van de enige rivier op het eiland waarvan ik nu helaas de naam even kwijt ben. Interessant is om te zien hoe men geworsteld heeft met de ondergrond: men heeft ca. 570 v.Chr. een Tempel gebouwd, die is vrij snel verzakt en ingestort en toen heeft men daaroverheen een nieuwe tempel op zware fundamenten gebouwd – net zo groot als die in Didyma (ongeveer een voetbalveld!). Ook deze is uiteindelijk aan verzakkingen bezweken – de fundamenten staan soms schots en scheef! In de Romeinse tijd heeft men volstaan met bescheiden tempeltjes: normaal was dat juist omgekeerd. Zo zie je maar weer: nood breekt wetten. Afin. Genoeg archeologie. Op de terugweg de hele tijd met camera in de hand gestaan in de hoop op meer dolfijnen, maar helaas…

Zometeen eten (het is hier al bijna acht uur nu) en dan spullen pakken en vroeg naar bed want om half vijf gaat de wekker… We vliegen om acht uur vanaf Izmir en zijn al vroeg in de middag in Rome.

Miko Flohr, 10/10/2004

Kusadasi

Hèhè, eindelijk gelukt… Ik dacht dat Italiaanse toetsenborden onhandig waren maar dit is echt een doffe ellende zeg… (zie al mijn i-s [inmiddels verbeterd]) We hebben vanavond even vrij, het officiële gedeelte van het congres is afgesloten; straks hebben we nog een galadiner en morgen een excursie naar Samos. Het was een zeer leuke, maar slopende week: zondag van 8:15 tot 19:00u onafgebroken lezingen (ik was die dag als laatste; het ging ERG goed en ik werd door veel mensen aangesproken. Een Turkse jongen noemde mijn presentatie zelfs ze bezt ever – wat ik niet begreep tot ik zijn prof in actie had gezien en het is natuurlijk wel overdreven, maar ach… het streelt ook.

Maandag halve dag lezingen, ´s middags naar Ephese – wat een wonderschone opgraving. De Hanghaüser zijn minstens zo spectaculair als Pompeii en Herculaneum en de stad ligt er schitterend bij tussen twee bergen met een enorm theater en de beroemde bibliotheek van Celsus waar we onder hebben gedineerd.

Dinsdag hebben we een grote tour gemaakt hier in de omgeving (vertrek: zeven uur) langs de vier aquaducten die de stad van water voorzagen. Het geeft je een goede indruk van de geologische situatie hier en van de hindernissen die men moest overwinnen en de soms spectaculaire oplossingen die men heeft gekozen. Geluncht onder een aquaduct dat de allure en omvang heeft van de Pont-du-Gard in Frankrýjk en ´s avonds nog een postersessie van een uur.

Woensdag weer een ochtend lezingen met onder meer Nathalie en Jeroen, een belg die over Latrines praat. ´s middags een excursie naar Priene, Milete en Didyma, allemaal erg spectaculair: de ligging van Prýene, het theater van Milete en de ENORME tempel in Didyma, hoewel het toen al te donker was om nog veel ervan te zien.

Donderdag en vrijdag hele dagen excursies – dat betekent half zeven vertrekken en na negenen in de avond terug. Donderdag naar Pergamon (spectaculair vanwege de ligging op 300m hoogte, het heeft iets van een adelaarsnest) en Allianoi, een zeer bijzondere opgraving van een Kuuroord met het dorp eromheen, muren etc tot op grote hoogte bewaard. Wellicht heb ik er een vollerij ontdekt. Ik heb stiekem een foto gemaakt (mocht niet, want nog niets is gepubliceerd) en ga het nader onderzoeken. Ik moet daarmee wel snel zijn want er gaat een stuwdam aangelegd worden waardoor het geheel over een jaar onder water staat… Tenzij ons gezamenlijke protest gehonoreerd wordt, wat ik niet verwacht.

Vrijdag naar Laodikea en Hierapolis. Laodikea is bijzonder vanwege een enorme hogedrukleiding uit hellenistische tijd die is gemaakt van blokken kalksteen. Verder is er nog niet veel van opgegraven maar het moet een behoorlijke stad zijn geweest. Het is erg raar om op een berg zand te lopen waar hier en daar zuilen, blokken steen en halve gebouwen uitsteken. Dat geeft je het gevoel van die achttiendeeeuwse schatgravers die alle nu zo bekende opgravingen in die staat hebben mogen aanschouwen. Hiërapolis (Pamukkale) is erg bekend vanwege de krijtrotsen en de thermale baden. Enorm toeristisch dus veel lelijke mensen met te weinig kleren aan klagen en zeuren over de hitte en dorst. Veel Nederlanders ook. De stad bovenop de krijtrotsen wordt opgegraven door Italianen. Deze hadden heel lang de boot afgehouden, maar ons uiteindelijk toch uitgenodigd en pakten groots uit met een strijkkwartetje van de plaatselijke jeugd en een vorstelijke lunch. Erg koloniaal allemaal, maar ja, Italianen zijn nou een maal niet zo subtiel in dat soort dingen. De stad zelf is half opgegraven en erg mooi. Helemaal bovenaan stond een mooi waterverdeelstation waar de hoge heren een uur ofwat hebben staan discussiëren. Helaas crashte mijn digicam dus geen foto´s van deze dag.

Vandaag dan de laatste congresdag. We mochten uitslapen, want de eerste lezing was pas om half negen… Al met al is het voorbijgevlogen… Net nog op het strand mijn lezing herhaald voor Andrew Wilson, net prof in Oxford en specialist op het gebied, was erg enthousiast [hij was er zondag nog niet]. Goed, meer volgt later! Güle Güle.

Miko Flohr, 09/10/2004

Vliegvlieg

Over een paar uurtjes mag ik het genoegen van het opstijgen, zweven en landen ervaren. Ik kijk er echt naar uit. Wat heb ik een hekel aan vliegen maar wat is het prettig om gevlogen te hebben, denk ik dan altijd maar. Als ik niet neerstort log ik vanavond nog even vanuit Pine Bay Hotel, want ik zag dat er daar een internetcafé in het hotel is (net als een winkelcentrum, een x-aantal turkse stoombaden, een massagekliniek en een privéstrand – het wordt een zware week). Later.

Miko Flohr,