Gisteren heb ik voor het eerst het flatje gezien waar ik waarschijnlijk vanaf 1 december ga wonen. Ik was eten bij het meisje dat daar nu woont, dat ik ken van twee jaar geleden. Het is wel een eind weg (half uur met de bus), maar het is volgens mij een mooie buurt, levendig met veel winkels, en de kamer zelf is schitterend, al is het dan wat karig ingericht. Zaterdag zie ik het voor het eerst bij daglicht, want ik kan van vrijdag tot maandag bij haar logeren om te overbruggen. Strakjes ga ik naar een hotel voor twee dagen, moet er nog wel even eentje zoeken…

Miko Flohr, 20/10/2004

Miko Flohr, 18/10/2004

Jajajaja, dames en heren, het NIR komt op TV! Een item van drie minuten op het NOS-journaal, een minuutje voor het bezoek van de koningin, gefilmd in de bibliotheek waar ik dus normaliter werk, hoewel dan wel vol met stoelen. Een minuutje voor een interview met Marjan Schwegman, die hier sinds januari 2003 de scepter zwaait (een historica, met een proefschrift over Maria Montessori) en… een minuutje over het archeologische onderzoek van het NIR in Pompeii, d.w.z. een interview met Nathalie in de Terme Centrali, waar zij werken.

Miko Flohr,

Uit de International Herald tribune van vandaag. Klik hier om het hele stukje te lezen.

Miko Flohr, 17/10/2004

Ter ere van het Jubileum van het NIR wordt in het Auditorium een stomme film uit de jaren 20 vertoond met live muziek gecomponeerd door Loek Dikker. In aanwezigheid van HM de K.

Miko Flohr,

Gisteren naar Satricum geweest, bekende Nederlandse opgraving ca. 100km ten zuiden van Rome, ooit geinitieerd door het Nederlands Instituut. Belangrijke vondst daar is de Lapis Satricanus, twee weken na de start van de opgravingen gevonden, met de oudst bekende Latijnse inscriptie, waarvan overigens de interpretatie erg dubieus is. We zijn er rondgeleid door Marijke Gnade van de UvA, die tegenwoordig de leiding heeft over de opgraving. Daarna waren we uitgenodigd bij de plaatselijke wijnboer, die met de opgraving ‘samenwerkt’. Bij de herintroductie van wijnbouw in het gebied in de jaren 20 en bij het grootschaliger worden ervan in de jaren ’70 ontstond het probleem dat de grond te glooiend was om efficient te werken, men moest dus gaan nivelleren en omdathet bodemarchief daar maar 30 cm onder de grond zit leidde dat natuurlijk tot verstoringen en allerlei narigheid, daarom is men (noodgedwongen) gaan samenwerken, al ging dat in eerste instantie natuurlijk vooral van de archeologen uit. Er gaan verhalen over studenten die letterlijk voor de ploegen zijn gaan staan terwijl de professor de politie haalde om de wijnboer te stoppen met diepploegen. Gelukkig gaat het nu goed, al is zo her en der wel stiekem een heuveltje verdwenen. Maar ja, dat is natuurlijk het probleem in Italie: er is zo veel dat je eigenlijk niets meer kan zonder in conflict te komen met het verdrag van Malta. Overigens was de wijn erg lekker en de lunch niet te versmaden!

Miko Flohr,

Volgende week komt hier de koningin en men begint hier langzaam maar zeker wat gespannen te worden. Alles moet natuurlijk piekfijn in orde zijn. Vandaag was de generale repititie. Ik mocht meespelen als een van de voorname gasten die de Koningin buiten voor het gebouw op staan te wachten als ze in haar limousine voorgereden wordt. Natuurlijk stonden we daar in de regen, bleken er geen paraplu’s te zijn. We hebben het hele programma doorlopen. Het duurt precies 34 seconden om het diascherm en de rolluiken naar beneden te laten gaan. Er is een precieze schikking van wie wanneer hoe moet lopen, een beetje zoals bij toneel met de scenewisselingen. Ook moest de keuze voor de juiste wijn bepaald worden. We moesten kiezen uit drie prosecco’s en vier witte wijn, blijkbaar drinkt ze geen rood. De borrel is om kwart over elf ‘s ochtends, maar ja, je weet het niet he… Niet te geloven wat allemaal geregeld is vantevoren. Het is een heus circus dat hier volgende week neerdaalt. Ik mag er zelf niet bij zijn, maar dat vind ik eigenlijk niet zo erg. De meeste mensen die spreken zijn toch niet zo bijster interessant en zij zit toch met de rug naar het publiek toe. Het schijnt overigens dat een aantal onder de Nederlandse bevolking hier wat meer moeite heeft met het feit dat de bijeenkomst besloten is, maar goed, so be it. Tot logs.

Miko Flohr, 15/10/2004

Nou zeg, zo erg als nu heb ik het nog nooit meegemaakt hier. Het is tien voor elf en er is niemand meer te bekennen. We hebben nog niet een keer gezamelijk gegeten. Iedereen leeft volkomen lang elkaar heen en zit maar op z’n kamer. Niet eens in de bieb. Er zijn ook bijna geen studenten nu, daar kan het aan liggen, maar het is wel zaaaaaaaaaai zeg.

Miko Flohr, 14/10/2004

Bij officiëel decreet verklaard tot mijn favoriete nummer van Around the Sun. Op de voet gevolgd door Leaving New York, dat wel.

Miko Flohr,

Het is weer niet veel soeps vandaag. Weer nat geregend op weg naar huis, al ben ik wel produktiever geweest dan gisteren. Het scheelt dat ik even ben omgeschakeld naar het Nederlands, ik wilde het eerst in het engels doen, maar ik vertaal het wel een keer als het nodig is. Volgens mij stellen ze het in Nijmegen toch niet op prijs…

Als je zo in de regen terugloopt van de supermarkt is het toch altijd weer frappant wat je onderweg tegenkomt. Uiteraard de te hard rijdende buschauffeur. De in zich zelf pratende zwerver is ook van de partij. De te zomers geklede archeoloog met een grote tas boodschappen. Twee politieagenten die synchroon naast hun motor staand de dienstpet opzetten. Een jongen die met twee meisjes een fles wijn soldaat wil maken op de Pincio in de duistere regen maar geen opener heeft en niet weet waar hij heen moet. De overspelige echtgenoot die in zijn auto zit te wachten op zijn afspraakje. Een vriendelijke jongen die me vraagt of ik een sigaret wil. De hongerige poes die met je mee het instituut inglipt terwijl moeder natuur nog eens extra gas geeft om in die laatste meters ook dat laatste droge stukje weg te werken. En het blijft maar onweren hier. Heel de avond al. Gisteren. Eergisteren. Morgen ook. De bibliothecaris die om acht uur nog zit te werken vanwege het naderende jubileum. De kunsthistoricus die hier lekker ‘s avonds komt werken. Bliksem en donder.

Miko Flohr,