CIL 8, 212

Home > Africa > Tunisia > Kasserine > Cillium > CIL 8, 212

Dating

No information available.

Text

Sint licet exiguae fugentia tempora vitae / parvaq(ue) raptorum cito transeat hora dierum / mergat et Elysiis mortalia corpora terris / adsidue rupto Lachesis male conscia penso / iam tamen inventa est blandae rationis imago / per quam prolatos homines in tempora plura / longior excipiat memoratio multaq(ue) servet / secum per titulos mansuris fortius annis / ecce recens pietas omni placitura favore / ingentem famae numerum cum laude meretur / exemplo iam plena novo quam Flavius alto / more Secundus agens patrio signavit honore / quis non iam pronis animi virtutibus adsit / quis non hoc miretur opus fusasq(ue) videndo / divitias stupeat tantos se cernere census / per quos aetherias surgunt monmenta per auras / haec est fortunae melius laudanda facultas / sic sibi perpetuas faciunt impendia sedes / sic immortales scit habere pecunia mores / aeterno quotiens stabilis bene figitur usu / viderit ille furor nimio qui ducitur auro / quem trahit argenti venalis sanguine candor / viderit et fusae vanis in amoribus errans / gloria luxuriae peregrinas quaerere magno / quae didicit vestes gemmasq(ue) nitore placentes / aut ab Aeruthreo venientia munera fluctu / quam laedunt gentes vario certamine rerum / Graecia cum pueris Hispania Pallados usu / venatu Lybiae tellus orientis amomo / Aegyptos Phariis levitatibus artibus actis / Gallia semper ovans dives Campania vino / haec cito deficiunt et habent breve munus moris / momentis damnata suis se si quis ad omnes / respiciat vitae casus hominemque laboret / metiri brevitate sua tunc credere discet / ni(hi)l aliut melius fieri nisi viribus aevi / quot possit durare diu sub honore deorum / nunc ego non dubitem tacitis Acherontos in umbris / si post fata manent sensus gaudere parentem / saepe Secunde tuum reliquas et spernere turmas / quod sciat hic tantam faciem superesse sepulc{h}ri / perpetua novitate sua sic stare nitentes / consensus lapidum sic de radice levatos / in melius crevisse gradus ut et angulus omnis / sic quasi mollitae ductus sit stamine cerae / mobilibus signis hilaris scalptura novatur / et licet asidue probet hos vaga turba ores / lucentes stupeat pariter pendere columnas / quit cum militiae titulos ipsumq(ue) parentem / numinibus dederis haec gaudia saepe nitentem / quae quondam dedit ipse loco dum munera Bacchi / multa creat primasq(ue) cupit componere vites / et nemus exornat revocatis saepius undis / permittant mihi fata loqui noctisq(ue) timendae / regnator Stygius sic immortalis haberi / iam debet pater ecce tuus ditisq(ue) relicti / tristem deservisse domum dum tempore toto / mavolt haec monumenta sequi scriptisq(ue) per aevm / [v]ivere nominibus solitis insistere lucis / [ads]idue patrias hinc cernere dulciter arces // quosq(ue) dedit natis prope semper habere Penates / forsitan haec multi vano sermone ferentes / venturae citius dicant praesagia mortis / si quis dum vivit ponat monmenta futuris / temporibus mihi non tales sunt pectore sensus / se puto securos fieri quicumque parare / aeternam volvere domum certoq(ue) rigore / numquam lapsuros vitae defigere muros / fatis certa via est neque se per stamina mutat / Atropos ut primo coepit decurrere filo / crede Secunde mihi pensatos ibis in annos / se securus eris se toto pectore dives / dum nulli gravis esse potes nec plena labore / testamenta facis tuus hoc dum non timet heres / ut sic aedificet iam nunc quodcumq(ue) relinques / totum perveniet tua quo volet ire voluntas / sed revocat me cura operis celsiq(ue) decores / stat sublimis honor vicinaque nubila pulsat / et solis metitur iter si iungere montes / forte velint oculi vincuntur in ordine colles / si videas campos infra iacet adbita tellus / non sic Romuleas exire colossos in arces / dicitur aut circi medias obeliscus in auras / nec sic sistrigeri demonstrat pervia Nili / dum sua perspicuis aperit Pharos aequora flam(m)is / quid non docta facit pietas lapis ecce foratus / luminibus multis hortatur currere blandas / intus apes et cerineos componere nidos / ut semper domus haec thymbraeo nectare dulcis / sudet florisapos dum dant nova mella liquores